Vanmorgen is Frans samen met
Mark naar de kerk geweest. Het was de laatste kerkdienst die ze hier meemaakten.
Frans vertelde na de dienst tegen de dominee dat ze a.s. dinsdag hopen te
vertrekken naar Nederland. Frans en Ali werden door de dominee en zijn vrouw uitgenodigd
om de volgende dag ’s avonds om 19.00 uur bij hen thuis te komen eten. Dit werd
erg op prijs gesteld.
’s Middags hebben we weer een
poosje gewandeld en ’s avonds weer met de kerkdienst van Schoonhoven
meegeluisterd. We gingen deze avond erg vroeg naar bed. De volgende dag moesten
we namelijk weer naar Boedapest. Om 8.00 uur werden we op het gemeentekantoor
van het twintigste district verwacht, het district waar Rikardo is geboren.
Daar moesten we zijn geboortebewijs ophalen.
Maandag
Dit werd een heel erg lange, laatste
dag. Om 4.45 uur liep de wekker af. We hadden verwacht dat Mark en Rikardo niet
uit bed te krijgen zouden zijn, maar dat viel allemaal reuze mee. Vooral
Rikardo was erg vrolijk. Het was bijna 6.00 uur toen we in de auto zaten. We
moesten wederom een rit van twee uur gaan maken, alleen werd het 2,5 uur. Bij
Boedapest kwamen we in de file terecht. Gelukkig waren we niet de enige; Márti
smste dat ze er ook in stond (zij vertrok vanuit haar hotel). Uiteindelijk
kwamen we om 8.30 op de plaats van bestemming aan. We moesten ook nog een postzegel
op een nabijgelegen postkantoor kopen.(hadden ze blijkbaar op het
gemeentekantoor niet op voorraad) Inmiddels was Márti ook gearriveerd en konden
we om 9.00 uur het gemeentekantoor van het twintigste district ingaan. De zaken
waren daar gelukkig snel geregeld. Daarna gingen we naar het Ministerie van
Buitenlandse Zaken, hier moest de legalisatie van de geboorteakte en de apostille
(dit
is een internationaal erkende extra waarmerking van de handtekening van de
vertaler) gelegaliseerd worden.
Toen we daar klaar waren zijn
we weer naar een ander kantoor geweest waar het paspoort van Rikardo aangevraagd
moest worden, een spoedaanvraag waar dan wel extra voor moet worden betaald. We
hebben daar 3 kwartier gewacht en waren toen aan de buurt. Rikardo moest ook
nog even op de foto en dat ging heel goed! De volgende dag zou het paspoort klaar zijn. Als
we op weg zijn op de terugreis, gaan we nog ‘even’ langs Boedapest en halen dan
het paspoort op.
Toen we weer buiten het
kantoor stonden zat het werk van Márti er voor ons op. We Namen afscheid en
overhandigde haar nog een klein aandenken. Márti zou om 17.00 uur met het
vliegtuig vertrekken naar Nederland.
Daarna hebben we ons
lunchpakket genuttigd en even een stukje langs de Donau gewandeld om het fraaie
Parlementsgebouw te bewonderen. Vervolgens zijn we op zoek gegaan naar een
winkel om een cadeautje voor de dominee en zijn vrouw te gaan kopen. We zouden deze
avond bij hen gaan eten. Het lijkt vreemd, maar om een winkel te vinden in het
hartje van Boedapest viel niet mee, zeker niet als je in de auto zit. Je kent
er niet goed de weg, je weet niet waar de winkelstraten zijn. En als je dan een
winkel ziet, lukt het niet om je auto ergens te parkeren. Je Zo zijn we een
aantal keren over de bruggen van de Donau gereden, dus van Boeda naar Pest en
van Pest naar Boeda……. Dan zie je nog eens iets van de stad! Uiteindelijk vond
Frans een grote Sparwinkel waar hij een bosje van 10 gele rozen kocht.
Vervolgens moesten we weer
naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken om de nodige papieren op te halen.
Inmiddels was het 14.30 uur en vertrokken we weer naar Miskolc. Om 17.00 uur
zou de makelaar op de stoep staan voor de laatste afrekening van onze
huurwoning. De terugreis liep voorspoedig, zonder files e.d. Toen we weer in
onze woning waren aangekomen, bleek er één gele roos van het met moeite verworven
cadeau geknakt te zijn….. Frans probeerde in de woonkamer alvast wat in te
pakken totdat hij een frommelend geluid en een luide gil van Ali hoorde:
Rikardo was net begonnen de overige rozen een kopje kleiner te maken. Gelukkig
was Ali er op tijd bij en is ’m dit dus niet gelukt. Om 18.00 uur stond uiteindelijk de makelaar op de
stoep voor de afrekening. Daarna vertrokken we snel na de het predikantsgezin.
Daar stond de tafel al rijkelijk
gedekt voor ons klaar. Er was een heerlijke maaltijd door de predikantsvrouw
klaargemaakt: Echte Hongaarse goulashsoep, flensjes met allerlei verschillende
soorten zoetigheid en koekjes. Als sluitstuk nog een stuk taart in de vorm van
een voetbalveld, dit ter ere van één van de kinderen die vandaag jarig was. Tijdens
het eten hadden, zo goed als kwaad dat lukte, gesprekken over de Hongaars
Gereformeerde kerk, de PKN, etc. De dominee had ook een IPod waarmee hij al
snel wat foto’s van Schoonhoven naar tevoorschijn wist te halen. De dominee en
zijn vrouw stelden het erg op prijs om mailcontact met elkaar te houden. Het lijkt
ons erg leuk, we gaan dit proberen in stand te houden.
Aan het einde van de maaltijd
sprak de dominee nog een kort gebed uit en wenste ons Gods zegen toe. Wij deden
dit eveneens naar hen. Hij vroeg ons de groeten over te brengen naar onze
gemeente en predikant in Schoonhoven. Dat zullen we zeker doen! Als slot
moesten we nog op de foto, deze zou geplaatst worden in het kerkblad….En als
laatste kregen we ook nog een klein presentje mee, een tasje met inhoud;
koekjes, wijn een vaasje etc. Dan voel je je eigenlijk wel een beetje beschaamd
staan met je 9 gele rozen………
Geen opmerkingen:
Een reactie posten