Een leuke dag, maar wel met hindernissen

Nadat we vanmorgen weer op dezelfde tijd werden gewekt als gisteren, maakten we ons vandaag gereed om een dagje uit te gaan. Toen Frans vanmorgen bezig was met het dekken van de tafel hoorde hij scheur en frommelgeluiden uit de kamer; Rikárdó had de kaart van Hongarije ontdekt, die had Frans op de tafel laten liggen, en deze was vervolgens doormidden gescheurd. Rikárdó was net begonnen om alles te verfrommelen. Frans kon nog net voorkomen dat de kaart er helemaal aanging. Frans was behoorlijk kwaad geworden op Rikárdó, maar daar was hij niet zo van onder de indruk. Vervolgens ging Frans maar aan het plakken. In het TomTom-tijdperk gebruik je een autokaart wel niet zo vaak meer, maar wij vinden het tóch wel plezierig om te zien waar wat ligt en waar we naar toe willen gaan.

We wisten eigenlijk niet zo goed waar we heen zouden gaan. De avond ervoor hadden we besloten om wat te gaan toeren richting de grens van Slowakije, waar het natuurpark Aggtelek ligt. Toen we Miskolc bijna uit waren, kwamen we erachter dat we de zorgvuldig door Frans gerestaureerde kaart waren vergeten. We passeerden toen zojuist de Tesco-extra en besloten om daar heen te gaan om te kijken of ze daar toevallig ook autokaarten verkochten. En inderdaad voor de prijs van 300 Forinten (1 euro) hadden we weer een nieuwe. We hebben van de nood gelijk maar een deugd gemaakt en wat boodschappen gedaan die tóch nog gedaan moesten worden vandaag. Toen we weer buiten bij de auto waren, kwamen we op het idee om meteen maar koffie te gaan drinken. We nemen vrijwel altijd een thermoskan met koffie mee, ook vandaag, dachten we….. Maar helaas, hij stond niet in de kofferbak van de auto. Ook deze was blijkbaar thuis gebleven. Dan maar koffie gaan drinken in de Tesco. Dus gingen we weer naar binnen.

Vervolgens gingen we weer verder rijden. Inmiddels was het bijna 12 uur. Na een uur rijden besloten we op zoek te gaan naar een restaurant. We hadden namelijk vandaag geen lunchpakket meegnomen, we wilden onderweg in een restaurant de warme maaltijd gebruiken. Op andere dagen zagen we altijd heel veel restaurants, die reden we dan gewoon voorbij, maar vandaag kwamen we ze nergens tegen. Alhoewel we wel een aantal borden zagen van Hotel-restaurant. En als we dan uiteindelijk de lang begeerde eetgelegenheid gevonden hadden, bleek deze gesloten te zijn! Dit gebeurde een stuk of 3 á 4 keer.

Het noorden van Hongarije is een mooi, maar wel wat uitgestorven gebied, We kwamen door een aantal dorpen die, volgens de borden die we onderweg zagen, aardig wat te bieden hadden aan toeristen. Maar ja, wie gaat daar nu in januari naar toe…

Uiteindelijk kochten we in een plaatselijk ‘buurtsuper’ het nodige aan eetbare spullen zodat we uiteindelijk in ieder geval toch maar een lunch hadden, Inmiddels was het al 2 uur geweest en Rikárdó kreeg last van uithongeringverschijnselen, dat probeerde hij ons in ieder geval duidelijk te maken! De warme maaltijd zouden we dan maar gewoon thuis gebruiken.

Na onze lunch zijn we een heuvel opgereden waar we genoten van een mooi uitzicht. Daarna zijn we teruggereden naar een mooi, vrijwel ongeschonden Hongaars dorpje waar we op de heenweg doorheen kwamen. Hier hebben we wat rondgewandeld en genoten van de karakteristieke Hongaarse oude huisjes, een riviertje en de mooie natuur. Om ongeveer 4 uur vertrokken we weer naar huis. Toen we Miskolc naderden, besloten we om de warme maaltijd te gaan nuttigen in de Tesco-extra waar we vanmorgen waren geweest. Het restaurant wat we in de Tesco zagen leek ons wel wat. Maar ja, de dames achter het buffet waren niet zo erg vriendelijk en het eten werd in ongeveer een minuut opgewarmd in de magnetron. Het was dus meer koud dan warm!

Uiteindelijk kwamen we weer thuis en hebben we nog even een toetje genuttigd. En nu gaan we nog even de thermoskan met koffie van een dag oud aanbreken, want die stond keurig op ons te wachten!