De grote dag

De grote dag met de eerste ontmoeting van Rikárdó!!!

Maar eerst nog even over gisteren, want daar hebben we nog niets over verteld. We hebben de kerk bezocht die we zaterdag gezien hadden. Het was goed om zo’n Hongaarse kerkdienst mee te maken, al was er natuurlijk niets van te verstaan. Alleen de liederen konden we opzoeken en mee zingen. De melodieën klonken bekend, de woorden niet. Het was prettig dat de organiste al direct naar ons toekwam, ze sprak Duits en na de dienst hebben we nog een tijdje gesproken met het predikantsechtpaar. De vrouw van de dominee kon een aardig mondje Engels.

Het was wel wat koud in de kerk, hoewel er wel wat kachelwarmte onder de bank vandaan kwam. Buiten was het ook koud, een paar graden onder nul en het sneeuwde toen we naar de kerk reden. We hebben besloten dat we voorlopig deze kerk maar blijven bezoeken. Er is ook een kindernevendienst, dus daar gaat Mark de volgende keer maar naar toe, al verstaat hij dat niet. De mannen en vrouwen zitten gescheiden, maar wij mochten wel bij elkaar zitten.

Verder was het een rustige zondag. ’s Middags nog een rondje gewandeld en ’s avonds meegeluisterd met onze eigen gemeente waardoor je er toch nog een beetje bij bent al zit je dan 1600 km ver weg.

 

En dan nu vandaag, want daar is iedereen natuurlijk heel benieuwd naar…

Het was opnieuw heel bijzonder, ondanks dat we de procedure bij Mark al een keer hebben meegemaakt. Want het is een heel ander jongetje, een heel andere omgeving, een kindertehuis en het ging en gaat toch weer heel anders dan bij Mark. We werden om 9.00u verwacht bij de Raad voor de Kinderbescherming. Dit was in Miskolc, ongeveer 20 minuten bij ons huis vandaan. Het was een kort bezoek, waarna we doorgereden zijn naar het plaatsje waar het kindertehuis staat, in Nagybarca.

Daar hebben we eerst een uurtje gewacht, omdat er net voor ons een ander adoptiestel kwam kennismaken, dus dit was niet helemaal goed gecommuniceerd. Maar we kwamen aan de beurt en eerst vond het gesprek plaats met de directrice, waar we nog het één en ander over Rikárdó te weten kwamen. Vooral de eerste anderhalf jaar van Rikárdó zijn erg moeilijk voor hem geweest, i.v.m. operaties en ziekenhuisopnames. Daarna is hij zich heel hard gaan ontwikkelen, het is een vechter en een slim mannetje, volgens de directrice. We zullen het gaan zien. We hadden bij de Raad al gehoord dat volgende week woensdag de voogdijraadzitting is en dat we dan Rikárdó meekrijgen waarbij de 30 dagen zorgplicht ingaan. Dit kan niet eerder, omdat er op dit moment verschillende adoptiestellen bezig zijn met de procedure en iedereen graag voor de Kerst wilde komen. Dus tot volgende week woensdag worden we elke dag verwacht in het kindertehuis. Dit gesprek duurde wat langer dan bij de Raad en Mark popelde om Rikárdó te zien en wij natuurlijk ook.

Uiteindelijk ging dit gelukkig ook gebeuren en kwamen we op de groep waar Rikárdó woont. Daar zat hij op ons te wachten op schoot van één van de verzorgsters. Het is dan heel anders dan de foto, het is dan echt. Een klein, lief jongetje met een brilletje op z’n neus. Hij bekeek ons goed, lachte, gaf een handje, maar bleef toch veilig op schoot van de verzorgster zitten. Mark fluisterde dat hij hem nog veel liever vond dan op de foto. Rikárdó maakte wel contact, we hadden o.a. een prentenboekje gegeven van dieren en deze moest hij steeds laten zien. Het hondje dat geluid maakte wat we ook gegeven hebben, vond hij eng, dus die werd wat verder weggezet. Vooral Frans vond hij erg interessant. Hij had het maar over Pati (meneer). In het kindertehuis hebben ze alleen maar vrouwelijke verzorgers, dus mannen maakt hij bijna niet mee. De ontmoeting duurde niet zo lang, want hij moest ook gaan slapen. Hij ging naar zijn bedje, dat ook in de kamer stond (een soort slaapbankje). Mark ging toen naast hem zitten en met een ander hondje met hem zitten spelen. Ze hadden samen dikke pret, erg leuk. Márti gaf aan dat deze eerste ontmoeting goed verlopen is.

Morgen worden we om 9.00u verwacht en dan is het de bedoeling tot 12.00u om zoveel mogelijk mee te maken van het programma en zo langzamerhand aan elkaar te wennen.

Deze dag waren we om 14.00u weer in ons huis, waarna we alvast een begin gemaakt hebben met het schoolwerk voor Mark. En zo is ook deze dag weer voorbij.

(ps. We begrijpen dat het met ons huis en de vissen thuis erg goed gaat.)