Zondag en maandag 22 en 23 december:
We mogen wel zeggen dat we terug kunnen kijken op twee
hele goede dagen met Rikárdó. We hebben erg van hem genoten. De nachten zijn
weliswaar nog een beetje aan de korte kant, maar ’s nachts wordt hij minder
vaak wakker en als hij wakker wordt middenin de nacht dan is hij wel weer naar
z’n bedje te sturen. Alleen als hij uitgeslapen is, zoals dat vanmorgen om
kwart voor zes het geval was, dan is het ook echt helemaal klaar en met Mark
natuurlijk ook.
Gistermorgen is Frans met Mark naar de kerk geweest. Dat
vond Rikárdó niet zo heel leuk, want hij wilde ook wel met de auto rijden, dus
hij liep steeds opnieuw naar de buitendeur. Toen Frans en Mark thuis kwamen en
we koffie gingen drinken met wat lekkers erbij, was meneer weer helemaal in
vorm. Hij heeft zelfs ’s middags nog een uurtje geslapen. Het was gewoon reuze
gezellig met elkaar. Mark houdt van grapjes, en Rikárdó doet gewoon mee met
hem. Al spreken we nog niet dezelfde taal dat is daarbij geen probleem. En snap
je iets niet, dan pakt hij gewoon je hand en dan gaat hij het wel aanwijzen. Hij
kan zichzelf best goed vermaken, hij gaat gewoon op de grond zitten met een
paar boekjes en maar bladeren, je hebt dan geen kind aan hem.
Hij houdt ook erg van knuffelen, dus regelmatig komt hij
even naar mama toe om een kusje te geven.
Tja, Mark vindt dit niet altijd even leuk, want hij had
eerst alle aandacht en ja als je dat nu moet delen. En dan denk je ook nog dat
mama Rikárdó veel liever vindt dan hem… En ja, na het eten onder het
Bijbellezen moeten ze dan allebei op schoot. Het Bijbellezen en bidden is trouwens
nog een verhaal apart, want dat is Rikárdó helemaal niet gewend en als er dan
al eten voor je op tafel staat, of je had nog wel meer van het lekker toetje
gelust, dan is dat niet zo eenvoudig. We houden het maar gewoon vol, zodat hij
ook aan deze gewoonte gewend is.
En dan vandaag, maandag.
Vanmorgen hebben we op tijd koffie gedronken en daarna
zijn we in de auto gestapt om even een rondje te rijden. Niet zover bij ons
vandaan is een groot Nationaal Natuurpark Bükk. Daar zijn we heengegaan. We
kwamen na een minuut of twintig bij een heel mooi plekje uit. Een flinke
waterval, waar de ijspegels aanhingen en daarbij stond een restaurant op een
voormalig terrein van een vroegere burcht. Het was erg leuk, Mark had het naar
z’n zin want je kon daar naar boven klimmen en Rikárdó vond al die trapjes en
het water ook erg interessant, dus hij heeft zich uitstekend vermaakt en wij
ook. Er is vast nog wel meer te zien in dit park dus we gaan nog wel een keer
terug. Ook kwamen we langs een dierentuin, die we misschien nog een keer gaan
bezoeken. Om 12.00u zijn we weer naar huis gegaan om het niet te lang te maken
voor Rikárdó.
Het warme eten van vandaag ging er niet in, dat vond hij
echt niet lekker, maar het toetje daarentegen wel. Best lastig als je dat zo
verschrikkelijk lekker vindt en je hebt je buik nog niet volgegeten met het
andere eten. Op een gegeven moment was het toch echt klaar, maar Rikárdó was
het daar echt niet mee eens. Op dit moment gaat het elke maaltijd als volgt;
alleen met de warme maaltijd eten we een toetje, maar na elke maaltijd neemt
hij ons mee naar de koelkast om dan vervolgens naar dat lekkere toetje te
wijzen. De koelkast heeft namelijk een glazen deur. En als wij dan ‘nem’ zeggen
dan wordt het natuurlijk luid protesteren.
Hij kan in ieder geval al één Hollands woordje zeggen. En
dat is: “Lekker”, want hij weet erg goed wat lekker is en daar heeft hij niet
snel genoeg van. Er werd gezegd dat hij erg van vlees en vleeswaren houdt, maar
nu hij een keer jam en pasta geproefd heeft, dan wijst hij daar zeer
nadrukkelijk naar als hij nog een boterham eet. Het is ongelooflijk hoeveel
brood hij eet en Mark volgt het voorbeeld na, want wat Mark op dit moment naar
binnen werkt, is ook onvoorstelbaar.
Het middagslaapje lukte dit keer niet, dus lag hij
vanavond om 19.00u op bed en hij was binnen 5 minuten in slaap.
We wensen iedereen die dit leest
Gezegende Kerstdagen
en een
Voorspoedig 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten