Woensdag
Vanmorgen ging Frans weer met Mark naar de kerk. Ali bleef
samen met Rikárdó thuis en luisterde via internet mee met onze gemeente in
Schoonhoven. De kerkdienst die Frans meemaakte was een bijzondere dienst, het
was tenslotte Kerst. Er was een koor aanwezig en tevens werd het Heilig
Avondmaal bediend.
In Hongarije wordt al vanaf de Reformatie het Heilig Avondmaal
bediend op de grote feestdagen. In Nederland zitten we aan tafel (althans in de
traditioneel Hervormde/Gereformeerde Kerken), hier gebeurt het lopend. Eerst
ging de kerkenraad in een kring om de (kleine ronde) Avondmaalstafel staan,
daarna nam de gemeente lopend deel. Frans mocht hier ook aan deelnemen. Omdat
de preek ook in deze avondmaalsdienst de ‘gewone’ lengte had, duurde de dienst toch nog zo’n 2
uur. Na de preek en aansluitend gemeentezang mocht Frans zijn orgelsolo ten
gehore brengen. ’t Ging goed. Bijzonder om in deze gemeente Avondmaal te mogen
vieren! Ondanks dat je er niets van verstaat, weet je waar het over gaat en
geeft het een stukje verbondenheid met de wereldwijde kerk van Jezus Christus
en in het bijzonder met onze Gereformeerde broeders en Zusters!
’s Middag hebben we wat gewandeld, Rikárdó moet dan
meestal na 10 meter al weer op de schouders van papa…. ’s Avonds hebben we weer
meegeluisterd met Schooonhoven. Met Rikárdó ging het allemaal prima, geen
bijzonderheden.
Donderdag
’s Morgens om 5 uur kregen we alweer een kerstgroet van Rikárdó.
Daar waren we weer niet blij mee, maar het schijnt er bij te horen. Deze morgen
hebben we meegeluisterd met de kerstfeestviering van de zondagsschool in
Schoonhoven. Normaal gesproken heeft Ali daarin meestal wel een taak te
vervullen, maar deze keer kon dat dus niet. Maar we hebben vernomen dat het
zonder haar ook allemaal goed ging!
’s Middags zijn we wat wezen toeren richting nationaal park
Bükk, waar we afgelopen maandag ook geweest zijn. Er was daar ook nog een klein
speeltuintje waar Rikárdó even heeft geschommeld. Rikárdó wilde deze middag dus
niet gaan slapen: “Nem slapen, auto broem, broem, tuut, tuut!”, aldus Rikárdó!
En zo geschiede. Hij genoot weer van de rit! Autorijden is tóch blijkbaar
favoriet bij hem. Wat dat betreft hoeven we niet tegen de terugreis op te zien.
Toen we weer thuis waren, is Frans even zijn bed ingedoken, na al die
onderbroken nachten had hij het even helemaal gehad…..
Inmiddels hebben we er nu al weer drie weken opzitten, de
tijd gaat snel.
En zo zijn de Kerstdagen voorbij gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten