We zijn aangekomen

De reis begon in het donker en eindigde in het donker, maar we zijn veilig aangekomen in Miskolctapolca in Hongarije. Om kwart over 7 vanavond werden we opgewacht door de makelaar (we hebben een huis gehuurd via de contactpersoon Márti, die een makelaar heeft ingeschakeld) en de eigenaars van het huis. Gelukkig was er iemand die goed Engels sprak. Het huis ziet er goed uit, erg groot, het heeft meerdere badkamers. Alleen was het een huis wat net leeggekomen is, dus moest het halsoverkop ingericht worden. De wasmachine moet bijvoorbeeld nog boven gebracht worden, de verf van het ledikant was nog vers en toen ze weg waren, kwamen we erachter dat er geen gordijnen of iets anders voor onze slaapkamer boven is en voor Mark z'n kamer. Dit komen ze ook nog regelen. Het was heel aardig dat ze ons even hebben geholpen om de auto uit te laden. Deze was zo vol, dat er al het één en ander kwam uitrollen als je een portier open deed. Het was donker toen we aankwamen, dus de omgeving hebben we nog weinig van kunnen zien. Wel lag er een klein beetje sneeuw, dus met onze zwaarbeladen auto reden we wat glijdend het weggetje naar ons huis naar boven toe. En het waait erg hard, dus het voelt ook behoorlijk koud aan. En dat zou de komende dagen niet zoveel beter worden. We moesten vooral maar oppassen op de weg, werd er geadviseerd.
En de reis naar Hongarije was al een belevenis apart. We hebben overnacht in Oostenrijk in een heel gezellig, klein pension. We waren daar om 20.00u 's avonds en werden verwelkomd met koffie en thee bij een gezellig brandende houtkachel. Het waren Nederlandse eigenaars, dus dat was heel leuk. Mark wilde daar wel blijven en wij ook wel. Het was er ook erg mooi, in de bergen, in de sneeuw, dus Mark wilde gelijk sneeuwballen gooien en nog een tijdje buiten spelen. Maar de volgende morgen moesten we op tijd weer verder helaas. Toen sneeuwde het behoorlijk, dus Frans heeft nog wat fraaie plaatjes geschoten. Gelukkig hadden we niet lang last van de sneeuw, verderop in Oostenrijk was het zelfs nog groen en in Slovenië lag ook helemaal geen sneeuw. En toen waren we om 12.00 u in Nagykanisza, bij de pleegouders van Mark. Het was heel bijzonder voor hen en voor Mark om elkaar te ontmoeten na zo'n lange tijd. Het verliep ook heel ontspannen en prettig. Mark vond het vooral fijn en leuk en hij wilde er nog wel een keertje heen, maar Mark ging daarna even vrolijk weer met ons mee. Mark was zelf namelijk nogal bang dat hij het moeilijk zou vinden en wij waren ook erg benieuwd hoe hij zou reageren, maar dat bleek dus erg mee te vallen. Het was fijn dat zijn pleegvader Duitse les had gevolgd, waardoor we toch een beetje konden communiceren.
En ze gingen ook voor ons koken, dus het was uiteindelijk toch iets later dan de bedoeling was voordat we weg waren.
Maar we gaan ons nu maar verder installeren en morgen bekijken hoe het er buiten uit ziet.
En we gaan langzamerhand ons bed maar eens opzoeken, dus de foto's komen morgen.