En toen was het zover!!!
Rikárdó is bij ons!!! En dat is pas echt een avontuur…
Hij is 20.15 u en hij slaapt nu al een kwartier. Dus
laten we dat nu maar alvast schrijven, want misschien is het aan het eind van
het verhaal weer anders. En wat het vannacht gaat worden, als hij wakker wordt,
dan is het waarschijnlijk grote paniek.
Maar laten we nog even bij het begin van de dag beginnen.
Om kwart voor 9 stonden we voor het gebouw van de Raad voor de
Kinderbescherming. Vandaar gingen we met een raadsmedewerker naar het gebouw
van de Voogdijraad. Dit duurde ongeveer tot half 11. Er werd het één en ander
op papier gezet en ons dossier uit Nederland werd er nog bijgehaald, met de
vraag of alle gegevens nog klopten. En ons werd de vraag gesteld hoe we vonden
dat de kennismaking verlopen was en ook Mark kwam aan de beurt: “Hoe hij het
vindt dat hij een broertje krijgt?”
En zo zijn dan de 30 dagen zorgplicht ingegaan en konden
we op weg naar Rikárdó. Eerst hebben ze van de Raad nog even gebeld naar het
kindertehuis hoe laat we hem op konden komen halen en dat was om 13.00u. Daarom
hadden we nog wel even tijd om met Márti nog een maaltijd te nuttigen in
hetzelfde restaurant waar we eerder gegeten hebben.
Toen we bij Rikárdó aankwamen, moesten we eerst nog
even wachten. De vaste verzorgster van Rikárdó zou nog afscheid komen nemen en
ze was er nog niet en ook was de directrice nog met andere dingen bezig.
Rikárdó zelf was nog met zijn middagslaapje bezig, maar ze hebben hem wakker
gemaakt en de kleertjes aangetrokken die wij meegenomen hadden uit Nederland.
Eindelijk was het dan zover. Rikárdó stond klaar met een
doos met kleertjes die hij meekreeg, het speelgoed dat wij aan hem hebben
gegeven en een plastic motortje. Tja, of dat er op de terugreis ook nog bij gaat
passen in de auto? Daarnaast kregen we heel zijn dossier mee en rapportage over
hoe zijn ontwikkeling is verlopen. Als we dat willen, kunnen we dat thuis laten
vertalen.
En toen zat Rikárdó dan bij ons in de auto. Het is op zo’n
moment niet zo goed te bevatten dat er dan twee zoons op de achterbank zitten…
De reis naar ons huis ging erg goed. En daar aangekomen,
moest er natuurlijk overal rondgekeken worden. Hoeveel indrukken moet Rikárdó
wel niet te verwerken krijgen. Als we proberen in te denken wat dit voor hem
moet betekenen, hoe ongelofelijk moeilijk en verwarrend dit moet zijn, dan ging
het echt niet slecht deze halve dag voor het eerst bij ons, in ons huis. Maar
je ontkomt er niet aan dat veel dingen heel anders zijn dan in het kindertehuis
en dat hij ons gewoon niet verstaat en wij hem niet. Dus er waren momenten dat
het erg leuk was, maar ook momenten dat het even helemaal niet fijn was. Het
eten aan tafel bijvoorbeeld ging erg goed, alleen melk lust hij niet, maar
waarschijnlijk kent hij deze smaak ook niet.
In bad gaan, was ook best leuk, maar wel wat spannend.
Alleen het naar bed gaan, ging eerst echt niet. Hij bleef maar huilen en Mark vond
dat maar niets, want dan kon hij ook niet slapen. Mark is toen maar in ons bed
gaan liggen en Ali probeerde voor de tweede keer naast Rikárdó te gaan liggen
en zowaar, hij begon op zijn vingertjes te sabbelen en even later sliep hij.
Maar wat we aan het begin al zeiden, het is een heel
avontuur. En weer heel anders dan bij Mark, want nu gaat het om een peuter van
net 3 jaar.
MOOI en bijzonder om jullie avontuur te mogen volgen. JA iedere leeftijd, ieder kind is weer anders. Wij weten er alles van. Dat het een impact heeft dat is wat wel overkomt, de reactie hierop kan verschillen. Hopelijk hebben jullie goed geslapen vannacht en kan het echte wennen als gezin van 4 nu echt gaan beginnen. Voor altrijd bij elkaar, dat is 1 ding wat zeker is. GENIET van jullie bijzondere tijd in een bijzonder land.
BeantwoordenVerwijderenH&J en onze 3 Hongaarse kanjers