Weer een dag verder

Wat zullen we over vandaag schrijven… Nee, als het over het programma gaat, zijn er weinig nieuwe dingen te melden. ’s Morgens met Rikárdó gespeeld. ’s Middags met Rikárdó gespeeld. ’s Morgens waren we grotendeels alleen met hem en ’s middags was Peter er. Tussendoor at en dronk Rikárdó, ging hij slapen en in bad. We hadden gisteren begrepen, dat we vandaag ’s middags naar buiten mochten, maar deze dag hadden ze in het kindertehuis besloten dat we morgenochtend en morgenmiddag naar buiten mogen. De regels in dit kindertehuis zijn hier zo. In principe gaat het elke dag een klein stapje verder, maar de stappen houden op tot het dorp wat 500m verderop ligt en wat maar enkele straten bevat. Ze wijken daar in principe nooit van af. Ze vinden dat dit genoeg is voor kinderen van 0 tot 3 jaar, want dat zijn ze in dit kindertehuis. Hier wordt de basis gelegd in de eigen omgeving en na de voogdijraadzitting gaat een adoptiekind pas mee naar het huis van de adoptieouders. Peter heeft wel goed gepraat met de directrice of het echt niet anders mag en kan, maar als ze toch anders besluiten, is dit een uitzondering van de regel. Dus bij dit feit moeten we ons maar neerleggen en er het beste ervan maken, al heb je het zo ongeveer daar wel gezien en genoeg geschommeld en paardje gereden. Vandaag hadden we wel wat prentenboeken meegenomen wat Rikárdó erg leuk vond en de 3 uur tussentijd hebben we benut met schoolwerk voor Mark. Het is namelijk bijna een uur rijden naar ons huis, dus even heen en weer gaat niet. In het kindertehuis staan allemaal tafels en stoelen, maar we kwamen erachter dat daar ’s middags door het personeel warm gegeten werd, dus Mark kon wat moeilijk z’n aandacht bij het schoolwerk houden en hij kreeg ook al een bord eten voor z’n neus. We hadden dit keer ook maar koffie meegenomen, want Mark krijgt zo nu en dan tegelijk met Rikárdó wat, maar voor ons is er niets.

Het weekend zal ook wat korter zijn, dat breekt de 10 dagen nog enigszins. Zaterdag alleen ’s morgens en zondag vanaf half 3, zodat we wel naar de kerk kunnen. Maar ze wilden toch wel graag dat we ook de zondag er zouden zijn. En dan worden maandag en dinsdag nog wat lange dagen waarschijnlijk.

Bij Mark was het toen toch een beetje anders. Daar gingen we de 2^e dag naar de Mac Donald, de 3^e dag naar een speeltuin, de 4^e dag naar ons huis en de 5^e dag mochten we hem meenemen, maar blijkbaar gelden overal weer andere regels.

Mark heeft zich trouwens wel goed vermaakt ook al was er veel hetzelfde als gisteren. Alleen wilde hij vanmorgen al beginnen met rennen, wat we niet toegelaten hebben en wilde hij de hele tijd met Rikárdó spelen, terwijl het goed is als Rikárdó even een tijdje zelf speelt. En ook denkt hij dat Rikárdó mama liever dan hem vindt, want Rikárdó wil steeds dat mama hem optilt. Tja, daar moet je toch je weg  in vinden.

Rikárdó vindt het allemaal best als we bij hem zijn. Alleen na het badje ging Ali hem afdrogen en toen zette hij wel een keel op, maar of dat dit kwam omdat Ali dit deed, of dat hij echt geen zin had om uit bad te gaan waar hij net in zat en lekker aan het spelen was… Daarna moest ze hem gelijk weer optillen en een kusje geven… En toen we om kwart voor 5 weggingen, begon hij weer te huilen, we moesten niet weggaan.

En thuis werd Mark verdrietig. Er komen veel herinneringen boven in Hongarije en dat hij bij zijn pleegouders woonde. En we zijn er natuurlijk ook nog langs geweest, dus alles bij elkaar moest hij erg huilen. Later ging hij rustig slapen.